"Pusty tron" - Bernard Cornwell

Data wydania: 14.08.2019

Tytuł oryginału: The Empty Throne

Tłumacz: Paweł Lipszyc

ISBN: 978-83-7515-564-8
Wymiary: 135 x 210 mm

Strony: 416

Cena: 54,90

Cykl: Wojny wikingów #8

Bernardowi Cornwellowi, jak mało komu, udało się przyprawić mnie o mikrozawał. Gdy rozpoczęłam lekturę ósmego już tomu serii Wojny Wikingów to nie dowierzałam w to, co czytam. Opanowało mnie dziwne uczucie, rozlało się w moim ciele, a ja siedziałam wpatrzona w strony tej książki i czułam całkowitą dezorientację. Ale jak to? Naprawdę do tego doszło? To teraz tak to będzie wyglądać? Błagam, nie! No ale dobra, może to ma sens… Ale rany, jak to możliwe? No dobra, może nie będzie tak źle… Brawo panie Cornwell, rozbudził pan moje emocje.

Nie mogę Wam zdradzić, co wywołało we mnie ten ogromny potok słów i myśli, ale jedno jest pewne – w końcu nadeszła ulga i zrozumienie, a ja powróciłam do świata niesamowitego, wręcz legendarnego Uhtreda z Bebbanburga. Oto człowiek, któremu kibicuje od samego początku, obserwuję jego wzloty i upadki, stałam się niemal jego wierną towarzyszką, która depcze mu po piętach. To wspaniałe, jak autor zadbał o to, aby każde wydarzenie z jego życia wywierało na niego wpływ. Cudownie obserwuje się zmiany, jakie w nim zachodzą, a przecież miałam okazję poznać go jako małego chłopca. A od jakiegoś czasu Uhtred budzi postrach wszędzie tam, gdzie się pojawi… Z resztą, tam, gdzie się nie pojawi, też.

Tym razem nie pojawia się tutaj aż tak wiele pojedynków czy wojennych bitew, ale sprawia jest równie istotna. Wiąże się z prawami do tronu, z zagwozdkami politycznymi, z potencjalnymi sojuszami. Umiera władca Mercji Aethelred, a nie zostawił na świecie prawowitego następcy. O sukcesji zdecyduje zatem witan, ale kogo należy brać pod uwagę? Uhtred widzi nadzieję w córce Alfreda Wielkiego, Aethelflaed, ale czy ktokolwiek byłby chętny obsadzić na tronie kobietę? Toż to się nie godzi! Wszyscy oczekują, że jako wdowa po Aethelredzie, kobieta uda się do klasztoru, bo tak nakazuje zwyczaj. Jednak to nie ten ty, bowiem Aethelflaed jest dużo bardziej waleczna niż jej zmarły mąż czy nawet brat, władca Wessex.

Mimo wszystkich potencjalnych intryg czy spisków, odniosłam wrażenie, że ten tom jest dosyć spokojny. Ale zapewne to cisza przed burzą… Wciąż czekam na ten historyczny moment, w którym Uhtred pokona wrogów i odzyska należne mu miejsce. Powróci do domu, weźmie to, co mu się należy – choćby siłą. Mimo wszystko ciekawie było obserwować to, jak przebiega cały proces sukcesji, jakie wątpliwości rodzą się po drodze, ale Cornwell nigdy nie lekceważył kobiecej siły. Aethelflaed to naprawdę konkretna kobieta, odważna i harda, a przy tym wszystkim rozsądna i inteligentna. Sprytu również jej nie brakuje, a posiadanie sprzymierzeńca w tak legendarnym wojowniku, jakim jest Uhtred, zdecydowanie przemawia na jej korzyść.

W tym tomie można również bardziej dostrzec motyw rodziny głównego bohatera. Jego syn próbuje być taki, jak ojciec, jednak nie widzę w nim tego ognia, tej pasji. Za to w jego córce jak najbardziej! Ta dziewczyna to wielka wojowniczka, harda, odważna – jak ojciec. Niejednokrotnie dało się zauważyć, że Uhtred jest z niej dumny, choć oczywiście oficjalnie się do tego nie przyznał. Jednak jeżeli weźmiemy pod uwagę, że to właśnie z jego punktu widzenia poznajemy opisywane wydarzenia, to gdzieś między słowami da się do dostrzec. Główny bohater nigdy nie zapomniał o tym, że jest nie tylko wojownikiem, a również ojcem.

Chociaż Pusty tron był nieco ukojeniem po tych wszystkich ogromnych bitwach i potyczkach, to czuję w kościach, że to cisza przed burzą. Że już niebawem dojdzie do przełomu, do historycznych momentów, które być może przyprawią mnie o kolejny mikrozawał. Uwielbiam twórczość Bernarda Cornwella, a ten cykl zdecydowanie stał się bliski mojemu sercu. Aż żal będzie go kończyć…

Za egzemplarz dziękuję wydawcy.