Data wydania: 11.01.2017
Tytuł oryginału: Endgame: Rules of the Game
Tłumacz: Bartosz Czartoryski
ISBN: 978-83-7924-572-7
Wymiary: 140 x 205 mm
Strony: 352
Cena: 36,90 zł
Seria: Endgame #3
Seria: Endgame #3
Reguły Gry, wielki
finał serii Endgame, która okazała
się być czymś więcej niż zwykłym cyklem powieści. Na myśli przychodzą mi słowa,
że to takie rozleglejsze Igrzyska śmierci
i myślę, że nie będzie to błędne stwierdzenie. W Grze pozostali Ci
najsilniejszy i najsprytniejsi. Końcowa faza Endgame zbliża się wielkimi
krokami. Odnaleziono już dwa klucze: Klucz Ziemi oraz Klucz Niebios. Klucz
Słońca czeka w ukryciu na tego, kto będzie w stanie go odnaleźć. Zwycięzca może
być tylko jeden, ale niektórzy Gracze nie chcą dopuścić do zakończenia Gry.
Ustalają własne reguły, a każdy gotowy jest umrzeć, aby osiągnąć postawiony
sobie cel.
Ponieważ mamy do czynienia z zakończeniem serii, to postaram
się ocenić nie tylko samą tę część, ale sagę jako całość. Na wielkie uznanie
zasługuje pomysł autorów, a także umiejętna skrupulatność i konsekwencja. Do
samego końca trzymali czytelników w napięciu, zapewniali niesamowitą przygodę
oraz ufundowali im możliwość stania się jednym z Graczy. Szalone zwroty akcji,
niedopowiedzenia i tajemnice – tego nie brakuje w żadnym tomie, a Reguły Gry utrzymują poziom poprzednich
części. Wiecie, to nie zdarza się zbyt często, aby cała seria była utrzymywana
na tak samo dobrym poziomie. Tutaj nie można wyróżnić najlepszego i najgorszego
tomu, bowiem stanowią one tak nierozerwalną całość, tak logiczny ciąg wydarzeń,
że gdyby nie ich objętość, to można by je wydać jako jedność.
Na początku napisałam, że Endgame przypomina mi rozleglejsze Igrzyska śmierci… Bo tak jest. O ile w twórczości Suzanne Collins
mamy do czynienia z pewnym ograniczeniem miejsca i trafiamy do w pełni
dystopijnego świata, tak tutaj jest nieco inaczej. Gracze muszą przemierzać
cały glob ziemski w poszukiwaniu wskazówek, które mają ich ostatecznie
doprowadzić do Kluczy, w przypadku trzeciej części jest to Klucz Słońca. Nie
wiem, czy możemy tutaj mówić o wizji niedalekiej przyszłości, bowiem czytając
tę sagę miałam wrażenie, jakby mogło się to dziać tu i teraz. Oczywiście za
plecami zwyczajnych ludzi, którzy są tylko pionkami. Czy to możliwe, aby ktoś
aż tak mógł decydować o losach świata? Jak najbardziej. Dodatkowo w żadnym
punkcie tej historii nie odczułam wrażenia, jakoby autorzy chcieli nas
przenieść do pozbawionego realizmu uniwersum. Tutaj wszystko jest bardzo
rzeczywiste!
Niestety, nie było mi dane przez cały ten czas zżyć się z
którymś z bohaterów. Owszem, z zaangażowaniem śledziłam ich losy i kierowała
mną ciekawość dotycząca ostatecznego zakończenia tej historii, ale z nikim nie
poczułam specjalnej więzi. Byłam tylko i wyłącznie biernym obserwatorem i nie
czułam potrzeby wchodzenia głębiej w tę historię. Autorzy zdecydowanie
postawili na akcję, tajemnicę i wątek przewodni, a kreacja bohaterów pozostała
gdzieś w tyle. W sumie jeżeli jest ich tak dużo, to nie można się temu aż tak
dziwić. Oni mają po prostu swoją rolę do odegrania i chyba nie musimy poznawać
ich tak bardzo, aby się z nimi zaprzyjaźnić. Jednakże bardzo ciekawą
osobistością jest Kepler 22b, którego w Regułach
Gry nie brakuje. Staje się wręcz namacalny. A czy samo zakończenie jest
satysfakcjonujące? Być może ja obrałabym nieco inny kierunek, ale myślę, że
fani serii będą zadowoleni. Ja to zawsze czuję niedosyt, pragnę czegoś więcej,
jakiegoś tragizmu czy lekkiego uczucia niepewności, które gdzieś tam by we mnie
siedziało i nie pozwalało zapomnieć o całej historii.
Choć sama nie brałam udziału w Grze jako takiej, mimo że w
książkach pojawiały się odnośniki do stron, ilustracje i zagadki, tak uważam,
że jest to bardzo oryginalne połączenie powieści z intrygującą zabawą. Nawet
chwilami żałowałam, że do niej nie dołączyłam. Cała seria zdecydowanie
zasługuje na uwagę i będzie istną gratką dla tych, którzy kochają takie
klimaty. Wydawnictwu należą się szczere wyrazy uznania, za tak dobre wydanie
całości i świetną oprawę graficzną. Reguły Gry to pozycja obowiązkowa dla tych,
którzy czytali dwa poprzednie tomy, a serię z czystym sumieniem mogę polecić,
nie tylko ze względu na oryginalność, ale i dobre wykonanie.
Za egzemplarz serdecznie dziękuję:
I szybciutko jeszcze wyniki konkurs patronackiego!
Zgłosiło się coś mało osób, ale zauważyłam, że ostatnimi czasy większą popularnością cieszą się konkursy Facebookowe... Jednakże wybór i tak nie był łatwy, bo Wasza pomysłowość jest niesamowita.
Niestety, zwycięzca może być tylko jeden, a jest nim...
Gracenta!
Gratuluję :)
