"Ostatnie chwile" - Kathryn Mannix

Data wydania: 16.10.2018

Tytuł oryginału: With the End in Mind (The D Word)

Tłumacz: Dariusz Rossowski

 ISBN: 978-83-722-9777-8

Wymiary: 140 x 205 mm

Strony: 384

 Cena: 39,90 zł

Czy ludzie boją się śmierci? Czy może jednak samego procesu umierania? Co ich tak naprawdę przeraża? Chwila, w której uleci z nich życie, czy może jednak okoliczności, w których do tego dojdzie? Mówi się, że nikt nie chce być wtedy sam. Nikt nie chce cierpieć, a jednak coraz częściej słyszymy, że ktoś zmarł w wyniku choroby, a nie z przyczyn naturalnych. Ból, szpitale, aura śmierci – to nie nastraja pozytywnie. I choć każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że życie przemija, to jednak lęk przed śmiercią jest bardzo powszechny w naszym świecie. Czy da się to zmienić?

Doktor Kathryn Mannix, specjalista opieki paliatywnej, liczy na to, że tak. Zastanawiacie się pewnie, czym jest owa opieka paliatywna… To taka dziedzina medycyny, która zajmuje się pacjentami nieuleczalnie chorymi, u których leczenie wiąże się tylko z polepszaniem jakości ostatnich chwil życia. Pod taką opiekę trafiają osoby, które zdają sobie sprawę z tego, że śmierć przyjdzie do nich szybciej niż do innych. Wyobrażacie sobie, jaką odporność muszą mieć lekarze, którzy się tym zajmują? Jaką muszą mieć znieczulicę? Momentami ciężko jest mi to sobie wyobrazić, choć czytałam już wiele zeznań patologów czy lekarzy, którzy stwierdzali zgon. Ponoć pierwszy raz jest najgorszy, a potem to już tylko rutyna…

Jaki jest jednak cel książki doktor Mannix? Ta kobieta ma w swoim życiu misje – stara się uświadomić ludziom, że śmierć nie jest wcale taka straszna, jak pokazują media. Że często jest spokojna, wygląda zupełnie inaczej, niż sobie wyobrażamy. Ale to nie jest do końca prawda… Rozumiem, że stara się ona wpłynąć na psychikę swoich pacjentów, ale mimo wszystko sama w swojej książce opisała naprawdę tragiczne przypadki, gdzie śmierć była nagła i bolesna. Ta pozycja to zbiór ludzkich historii, historii pozbawionych happy endu, choć ponoć wszystko jest kwestią perspektywy. Nowotwory, choroby genetyczne, nieuleczalne schorzenia… W takich przypadkach śmierć jest wyzwoleniem, ale mimo wszystko nikt nie chce umierać w męczarniach, prawda?

Chciałabym napisać, że historie zawarte w tej książce są pełne nadziei, ale zupełnie nie umiem tego odebrać w ten sposób. To śmierć na śmierci, śmiercią przykryta, taka prawda. I chociaż autorka stara się naprawdę pokazać, że nie jest to tak straszny proces, to mimo wszystko jest to po prostu smutne. Wydaje mi się, że nie jest to książka dla każdego, bo nie każdy jest w stanie znieść taką ilość smutku. Oczywiście to wspaniałe, że bohaterowie tej książki mieli głębokie wsparcie rodziny, nie byli sami w ostatnich chwilach, że Kathryn Mannix otaczała ich naprawdę wspaniałą opieką i dbała o ich psychikę, ale co z tego, skoro prędzej czy później i tak odeszli? Plusem tego wszystkiego może być chyba tylko to, że faktycznie dosyć często nie było to aż tak przerażające, jak mogłoby się wydawać.

Ostatnie chwile to książka smutna i emocjonalna. Niby nadzieja przeplata się tutaj ze smutkiem, ale ja jednak w dużej mierze odczuwałam głównie ten drugi element. Ta lektura jest przesycona chorobami, lękiem i smutkiem, dlatego zdecydowanie nie poleciłabym jej osobom wrażliwym, skłonnym do depresji czy zbyt mocno przeżywających historie innych. Ja sama posiadam sporą znieczulicę, a mimo wszystko musiałam robić przerwy w czytaniu, bo miałam tego po prostu dosyć. I nie zrozumcie mnie źle, to nie jest wada tej książki, nie chcę tego przedstawiać w taki sposób, ale zdecydowanie trzeba sobie zdawać sprawę z tego, że nie jest ona łatwa.

Za egzemplarz dziękuję wydawcy.